W ramach realizacji operacji osiągnięto zakładane cele badawczo-rozwojowe, a przyjęta metodologia badawcza okazała się adekwatna do rozwiązywanego problemu. Zrealizowano cztery kierunki badań, obejmujące zarówno etap laboratoryjny, jak i polowy, a także opracowanie technologii przetwarzania surowca. W pierwszym kierunku badań przeprowadzono doświadczenia w fitotronach, które pozwoliły na optymalizację warunków podkiełkowania sadzeniaków imbiru z uwzględnieniem czasu, temperatury, wilgotności i natężenia światła. Przeprowadzono analizy jakości i efektywności podkiełkowywania oraz instrumentalne oznaczenia zawartości chlorofili, związków polifenolowych, witamin i składników bioaktywnych. Wyniki badań ilościowo-jakościowych, wykonane z wykorzystaniem technik spektrofotometrycznych i chromatograficznych, potwierdziły istotny wpływ warunków wzrostu na poziom związków bioaktywnych. Oceniono także parametry fizyczne podkiełkowania, takie jak ilość oczkowania, ubytek suchej masy, wybarwienie oczek czy utrata wody. Uzyskane dane pozwoliły na opracowanie cyfrowego modelu sterowania procesem kiełkowania. W drugim kierunku wybrano najkorzystniejsze warunki podkiełkowywania i przeprowadzono doświadczenia polowe. Zrealizowano nasadzenia w trzech wariantach szerokości redlin, z uwzględnieniem stosowania agrowłókniny. Monitorowano wzrost i plonowanie przy użyciu metod fizycznych oraz przeprowadzono analizy jakościowo-ilościowe surowca. Oceniono również warunki przechowywania imbiru w zależności od stopnia jego oczyszczenia, co pozwoliło na sformułowanie zaleceń dotyczących przydatności surowca do przechowywania. Podjęto się następnie realizacji prac związanych z optymalizacją uprawy pod osłonami. Optymalizowano uprawę w zakresie ochrony roślin i nawilżenia. Trzeci kierunek badań dotyczył opracowania technologii pozyskiwania klarownego soku z imbiru. Przeprowadzono testy różnych metod mycia surowca, w tym z użyciem dezynfektantów, oraz analizy mikrobiologiczne w zakresie liczby drobnoustrojów, pleśni i grzybów. Kontrolowano wpływ procesów zakwaszania na parametry kwasowości i pH, stosując kwas cytrynowy i mlekowy jako czynniki ścinające białka. W badaniach klarowania wykorzystano hydrokoloidy, takie jak agar i karagen, a następnie oceniono zawartość białka, skrobi, ekstraktu oraz klarowność soku. Uzyskane dane pozwoliły na wyznaczenie optymalnych wskaźników fizykochemicznych i mikrobiologicznych, istotnych dla dalszych badań przechowalniczych. Realizacja operacji doprowadziła do wypracowania kompleksowych rezultatów, które obejmują opracowanie metodyki cyfrowego sterowania procesem kiełkowania, zweryfikowanie warunków polowych i przechowalniczych imbiru oraz opracowanie podstaw technologii pozyskiwania klarownego soku o wysokiej jakości. Rezultaty te stanowią solidną bazę do dalszych prac rozwojowych i wdrożeniowych.
