Blog

Do tej pory analizowaliśmy dostępne technologie wraz z własnymi modyfikacjami. Co do zasady prace przebiegały w sposób następujący:

ROZDRABNIANIE

Proces nie ma na celu uzyskania maksymalnie rozdrobnionego produktu, a rozdrobnienie surowca w takim stopniu, aby kolejny etap był jak najlepiej zoptymalizowany. Proces rozdrabniania warto prowadzić eksperymentalnie na kilka stopni rozdrobienia, tak aby uzyskać możliwie najwięcej soku w etapie tłoczenia na prasach.

PRZYGOTOWANIE MIAZGI DO TŁOCZENIA

W przypadku surowców trudnych do tłoczenia, miazgę poddaje się pektynolizie również przed tłoczeniem. Rozkład związków pektynowych zmniejsza lepkość soku, co ułatwia proces tłoczenia jak również zwiększa uzysk soku z surowca.

Początkowo miazgę podgrzewa się do temperatury 80–90°C, a następnie po schłodzeniu do temperatury optymalnej dla użytego enzymu, dodajemy odpowiedni dla określonych owoców preparat. Temperaturę optymalną określa instrukcja producenta preparatu enzymatycznego.

O skuteczności stosowanych preparatów enzymatycznych do obróbki miazgi decydują takie czynniki jak:

• temperatura – obniżenie temperatury o 10°C w odniesieniu do temperatury optymalnej może około 2 razy zmniejszyć aktywność enzymów.

• pH – zmiana pH o 0,3 jednostki w stosunku do pH optymalnego (pH 4 – 4,5) zmniejsza aktywność enzymów o około 50%

• stopień dojrzałości surowca – w przypadku jabłek początek sezonu wiąże się z wysoką zawartością skrobi, koniec sezonu – z wysoką zawartością hydratopektyn.

• dokładne wymieszanie preparatu enzymatycznego z surowcem.

Odpowiednie dawkowanie i stosowanie preparatów enzymatycznych podane jest w instrukcji producenta.

CEDZENIE I WIROWANIE

Bezpośrednio po procesie tłoczenia sok trafia na sita, które mają za zadanie oddzielić cząstki stałe. Następnie przeprowadza się proces wirowania, jeśli efekt cedzenia na sitach nie jest zadowalający.

**W celu zmniejszenia przechodzenia barwy soku w niepożądane odcienie brązu, praktykuje się dodawanie do soku bezpośrednio po wytłoczeniu kwas L-askorbinowy. Dawka dla jabłek wynosi około 150-200 mg/l kwasu askorbinowego. Dawka powinna zostać przetestowana, ponieważ zbyt duży dodatek powoduje odbarwienie soku, co nie jest akceptowalne przez konsumentów.**

PASTERYZACJA

Prowadzona w temp. ok. 80°C przez ok. 5-10 min. Pasteryzacja na tym etapie może być pomocna w zachowaniu pożądanej barwy soku oraz zwiększyć efektywność procesu klarowania (denaturacja białek).

HYDROLIZA ENZYMATYCZNA

W przypadku pektyny, skrobi, czy arabanu, które utrudniają proces zagęszczania (wzrost lepkości) lub mogą tworzyć osady w czasie przechowywania soków, najlepszą metodą ich usuwania, jest hydroliza enzymatyczna do związków małocząsteczkowych. Na rynku, istnieje wiele preparatów enzymatycznych, stosowanych głównie do rozkładu związków pektynowych, ale i do rozkładu skrobi czy arabanu. Każdy preparat jest dokładnie opisany przez producenta, co do warunków stosowania, jednak dotyczy to warunków optymalnych. W związku z tym, dla każdej partii soku czy okresu przerabiania owoców, zalecane jest ustalenie dokładnych warunków obróbki enzymatycznej soku.

Przyjmuje się, że jeżeli enzym pektolityczny dodano do miazgi, to nie trzeba go już dodawać do soku, ale warto to sprawdzić przy każdej partii. Stopień redukcji pektyn można zmierzyć w prosty sposób: w probówce miesza się 5 ml soku z czystym alkoholem. Jeżeli w soku utworzą się zawiesiny, stanowi to wyraźny wskaźnik niedostatecznej redukcji pektyny. Zatem przed klarowaniem należy sok ponownie poddać działaniu enzymów.

KLAROWANIE

Klarowanie polega na dodawaniu do soków samej żelatyny, bądź też kombinacji z dodatkiem bentonitu i/lub zolu krzemionkowego. Zol krzemionkowy to koloidalny roztwór kwasu krzemowego w wodzie. Bentonit jest to minerał krystaliczny, ułożony warstwowo hydrokrzemian glinu. Warunkiem udanego klarowania jest temperatura soku, która musi wynosić 12°C.

Klarowanie bentonitem w pierwszej kolejności ma na celu stabilizację zmętnień białkowych. Przykładowo w soku jabłkowy zawartość białka jest niska, bentonit służy tu przede wszystkim do usunięcia zastosowanych preparatów enzymatycznych, które jako związki białkowe mogą powodować zmętnienie wtórne. Klarowanie betonitem należy przeprowadzić w następujący sposób: Bentonit rozrobić z wodą w odpowiedniej proporcji, napęczniały (odlać zbędną wodę) wlewać do soku mieszając. Przygotowany w ten sposób bentonit należy wymieszać z uprzednio ustaloną ilością soku, a następnie wlać do pojemnika z pozostałym sokiem – najlepiej w 2 – 3 godziny po enzymowaniu – przestrzegając zasady wlewania bentonitu od góry jednocześnie mieszając. Po około 15 minutach należy przetwarzany sok ponownie dobrze wymieszać, aby zapewnić właściwą reakcję.

Po około 30 minutach po rozprowadzeniu bentonitu w soku można dodać żelatynę w formie sproszkowanej. Całość należy bardzo dokładnie wymieszać. Zdecydowanie lepsze są mieszadła większe o dużych, wolno obracających się łopatkach niż małe śmigła o wysokich obrotach. Po dodaniu żelatyny sok musi być przetrzymywany przez około 20-30 godzin. Po tym czasie należy poddać go filtracji na ziemi okrzemkowej, co doprowadzi do usunięcia zawiesin, cząstek koloidalnych, skondensowanych polifenoli i białek.

Dla lepszego efektu, przed filtracją na ziemi okrzemkowej, można zastosować zol krzemionkowy. Wytrąca on nadmiar żelatyny, która powoduje powtórne zmętnienie w klarowanym soku. Dodatkowo zol krzemionkowy podwyższa gęstość osadu.

W celu ustalenia prawidłowej ilości substancji klarujących, klarowanie właściwe określonej partii soku, powinno być poprzedzone klarowaniem próbnym.

Przykładowe proporcje dla 100l soku jabłkowego po enzymowaniu: 150 g bentonitu, 15 g żelatyny (75 ml roztworu), 75 ml zolu krzemionkowego (30%).

Zastosowanie żelatyny w procesie klarowania jest powszechną i sprawdzoną praktyką, biorąc jednak pod uwagę rosnące zainteresowanie konsumentów produktami wegańskimi, żelatynę w procesie klarowania można zastąpić białkiem grochu SIHA firmy Eaton.

(https://www.eaton.com/content/dam/eaton/products/filtration-solutions/stabilization/siha-pea-protein/safety-datasheets/eaton-SIHA-pea-protein-safety-datasheet-pl.pdf)

Zastosowanie białka na przykładzie soku jabłkowego nie wpłynęło na inne parametry procesu np. filtracji. Stosowano te same procedury co w przypadku soku z żelatyną.

Dodanie do soku środków klarujących (bentonit, żelatyna, zol krzemionkowy) powoduje powstawanie dużych aglomeratów, które szybko opadają na dno zbiornika.

ULTRAFILTRACJA*

Klarowanie tradycyjne, jest coraz częściej zastępowane ultrafiltracją, która polega na oddzieleniu makrocząsteczek (pektyny, skrobia, białko, garbniki itp.) przez specjalne membrany, które zatrzymują cząsteczki o wielkości powyżej 10-6 mm. Proces ultrafiltracji powinien być poprzedzony enzymatyczną depektynizacją soku (obniżenie lepkości). Zaletą ultrafiltracji w porównaniu z klarowaniem tradycyjnym, jest mniejsza pracochłonność, energochłonność i krótszy czas trwania procesu. Dodatkową zaletą ultrafiltracji jest to, że może zastępować pasteryzację. Klarowny sok przekazywany może być do rozlewu (po ewentualnej korekcie ekstraktu lub kwasowości) lub do zagęszczania.

FLITRACJA

Jak już wspomniano, po procesie klarowania konieczne jest przefiltrowane soku w celu usunięcia osadów. Zazwyczaj sok ściąga się znad osadu i wiruje się wirówką lub poddaje się procesowi filtracji, w którym wykorzystuje się ziemię okrzemkową.

Dążąc do osiągnięcia jak najlepszych efektów operacji, dzięki staraniom konsorcjantów, nasz przełomowy projekt - "Introdukcja uprawy imbiru w Polsce na potrzebę opracowania nowej technologii wytwarzania klarownych napojów funkcjonalnych”, wykracza poza granice Polski.

Grupa operacyjna Polski Imbir otrzymała zaproszenie do odwiedzenia Indii, w tym Ambasady Polskiej w New Delhi oraz Rajalakshmi Engineering College w Chennai.

Wybór tego uniwersytetu nie jest przypadkowy – jest to renomowana placówka naukowa, znana z prowadzenia zaawansowanych badań w dziedzinie rolnictwa, w tym uprawy imbiru, co stanowi doskonałą platformę do wymiany wiedzy i doświadczeń. Celem naszej wizyty jest prezentacja naszych osiągnięć oraz wymiana doświadczeń z indyjskimi ekspertami specjalizującymi się w uprawach imbiru. Spotkanie to będzie niepowtarzalną okazją do dyskusji o wyzwaniach związanych z uprawą imbiru w naszym klimacie oraz do rozważenia możliwości współpracy naukowej i technologicznej między Polską a Indiami.

Trudno uwierzyć, że minął niecały rok od rozpoczęcia realizacji tej operacji, która jest efektem inspiracji płynącej od naukowców – pani prof. Joanny KC i prof. Szulca. Ich innowacyjne myślenie, połączone z zaangażowaniem Centrum Doradztwa Rolniczego w Brownowie, oddziału w Poznaniu, dało początek tej ambitnej inicjatywie. W konsorcjum kluczową rolę odgrywa również Gospodarstwo Rolne Przemysława Kaczmarka, które wnosi istotny wkład w rozwój nowatorskich metod uprawy imbiru, a także Firma Agrismart, odpowiedzialna za rozwój innowacyjnego procesu produkcji klarowanego soku z imbiru.

Realizacja projektu stała się możliwa dzięki wsparciu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR), która zarządza środkami finansowymi pochodzącymi z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej w ramach działania "współpraca". Dzięki tym funduszom, projekt "Introdukcja uprawy imbiru w Polsce na potrzebę opracowania nowej technologii wytwarzania klarownych napojów funkcjonalnych" zyskał nie tylko niezbędne wsparcie finansowe, ale i fachową opiekę ARiMR, co znacząco przyczyniło się do jego dotychczasowego sukcesu.

Projekt grupy operacyjnej Polski Imbir w której rolę lidera pełni spółka AgriSmart ma aspiracje otworzyć nowe drogi i wprowadzać do Polski niekonwencjonalne rozwiązania. Dzięki wspólnym wysiłkom konsorcjantów, wsparciu ARiMR oraz inspiracjom płynącym od wyróżniających się naukowców, projekt ten obiecuje nie tylko rozwój nowatorskich technologii, ale również otwiera nowe możliwości dla polskiego sektora rolniczego. Wizyta w Indiach i współpraca z tamtejszymi ekspertami to krok w kierunku umacniania pozycji Polski jako innowacyjnego lidera w dziedzinie rolnictwa. Z niecierpliwością oczekujemy na dalszy rozwój i sukcesy, jakie przyniesie ten wyjazd i nasz pionierski projekt.

W doświadczeniu wazonowym wykazano, że długość naświetlania materiału sadzeniakowego imbiru w istotny sposób kształtuje wielkość jego plonu (tab. 1). Naświetlanie, w porównaniu do obiektu kontrolnego zwiększa plon kłączy odpowiednio o: 8 godzin – 22,8%, 16 godzin – 31,5%, 24 godziny – 32,9%.

Podpis do fotografii – Kłącza imbiru z doświadczenia wazonowego. Ciemny kolor świadczy o dojrzałości fizjologicznej plonu

W minionym okresie badano właściwości imbiru pozyskanego z założonego doświadczenia, które realizowane było uczelni gdzie materiał doświadczalny uprawiany był w zakupionych wazonach umożliwiających dodatkowo ocenę wpływu wilgotności podłoża na wzrost i rozwój badanych podkiełkowanych sadzeniaków imbiru. Doświadczenie obejęło oprócz analizy wpływu czynnika środowiskowego (wilgotność podłoża) na kształtowanie wielkości uzyskanego plonu wegetatywnego inne wskaźniki na temat jego właściwości i zawartości związków bioaktywnych. W czasie wzrostu nastąpiła kontrola i pomiar parametrów biometrycznych definiujących efektywność wzrostu rośliny tj: masa części nadziemnej, masa cześci podziemnej, Ilość wytworzonych bulw i zawiązanych dodatkowo bulw, zabarwienie określone liczbowo w wartościach L*a*b, zawartość wybranych składników bioaktywnych i zawartość barwników chloroplastowych. Ponadto przygotowano kolejne soki i ekstrakty wodne z kłaczy imbiru. Analizowano zawartość polifenoli ogółem oraz potencjał przeciwutleniający. Wykazano wpływ warunków podkiełkowania na wydajność ekstrakcji oraz na badane parametry. 

Grupa Operacyjna Polski Imbir może ogłosić najnowszy krok w realizacji projektu - zakup specjalistycznej przyczepy do transportu imbiru. Ta inwestycja jest kluczowa w zapewnieniu, że nasz imbir, choć mały rozmiarem, dotrze do tłoczni w idealnym stanie.

Kluczowe cechy przyczepy:

Przyczepa została wybrana z myślą o ochronie imbiru podczas transportu, zapewniając idealne warunki, by zachować jego świeżość i jakość.

Nasza przyczepa oferuje możliwość szybkiego dostosowania do różnych rozmiarów i ilości imbiru, co pozwala nam na efektywniejsze zarządzanie transportem.

Naszym celem jest dostarczanie najwyższej jakości imbiru, a nasza nowa przyczepa jest istotnym krokiem w realizacji tego zadania.

Jako Prezes Zarządu firmy AgriSmart, z ogromną radością i dumą wzięłam udział w wyjątkowym wydarzeniu, które odbyło się 20 grudnia 2023 r. – spotkaniu online "Kobiety w działaniu - Współpraca", zorganizowanym przez Zespół Rozwoju Obszarów Wiejskich CDR w Brwinowie Oddział w Poznaniu. Miałam zaszczyt uczestniczyć w tym spotkaniu razem z Panią Lidią Moroń-Morawską, współzałożycielką AgriSmart i właścicielką Pasieki Morawskich.

Spotkanie to skupiło się na roli kobiet w biznesie, ze szczególnym naciskiem na wkład w projekty innowacyjne w rolnictwie.

Podczas spotkania miałyśmy okazję podzielić się naszymi doświadczeniami i sukcesami w dziedzinie rolnictwa i przetwórstwa. Dyskusja była pełna inspiracji i pokazała, jak kobiety każdego dnia tworzą historię, podejmując niestandardowe przedsięwzięcia biznesowe i angażując się w innowacje.

Spotkanie, przeprowadzone w formie wywiadu online, skierowane było do doradców zatrudnionych w państwowych i prywatnych jednostkach doradczych oraz wszystkich osób zainteresowanych tematem. To było znakomite miejsce do zgłębienia wiedzy na temat roli kobiet w biznesie, szczególnie w kontekście pozyskiwania środków na innowacyjne przedsięwzięcia w rolnictwie.

W dniach 14-15 listopada  mieliśmy przyjemność uczestniczyć w prestiżowym wydarzeniu „III Szczyt Polskich Grup Operacyjnych EPI” w Łodzi. To wyjątkowe spotkanie zgromadziło ponad 150 uczestników, w tym ekspertów i innowatorów z sektora rolniczego i przemysłowego, którzy intensywnie wymieniali się doświadczeniami i wiedzą.

Podczas dwudniowej konferencji nasi przedstawiciele mieli okazję do nawiązywania cennych kontaktów z innymi Grupami Operacyjnymi oraz dzielenia się swoimi projektowymi doświadczeniami.

Celem konferencji było nie tylko nawiązywanie kontaktów i wymiana doświadczeń, ale także prezentacja i upowszechnianie wyników projektów badawczo-wdrożeniowych realizowanych przez Grupy Operacyjne EPI. Każdy z projektów niesie ze sobą cenne doświadczenia, które warto zaprezentować szerszemu gronu odbiorców, a my z dumą dołączamy do tej grupy innowatorów.

Dziękujemy organizatorom za stworzenie tak znakomitej platformy do wymiany wiedzy i doświadczeń. Z niecierpliwością oczekujemy kolejnych edycji tego wydarzenia i dalszego rozwoju współpracy między Grupami Operacyjnymi w Polsce.

4 listopada to dzień, w którym na polu w Gospodarstwie Rolnym Przemka Kaczmarka rozpoczęły się przygotowania do kolejnego imbirowego sezonu. Właściciel  i jego zespół podjęli ważne kroki, aby zapewnić najlepsze warunki dla przyszłych upraw imbiru.

Pierwszym etapem przygotowań było rozwiezienie obornika, który dostarczy cenne składniki odżywcze ziemi. To naturalny sposób na wzbogacenie gleby i przygotowanie jej do przyjęcia nowych roślin. Jednak to nie koniec działań.

W planach jest także uprawa bezorkowa, co oznacza, że nie będzie tradycyjnego orkowania pola. To innowacyjne podejście do rolnictwa, które pozwala zachować strukturę gleby i zmniejsza erozję. Dzięki temu, gleba pozostaje bardziej zdrowa i odporniejsza na utratę składników odżywczych.

Przemek Kaczmarek i jego zespół podejmują te działania z troską o przyszłość i jakość uprawianego imbiru. To dowód na ich zaangażowanie w ekologiczne i zrównoważone rolnictwo. Już teraz możemy spodziewać się wspaniałych plonów w nadchodzącym sezonie imbirowym, który zapewne przyniesie zdrowe i aromatyczne kłącza tego wyjątkowego kłącza.

W ostatnich dniach zakończyliśmy zbieranie pozostałej części naszego polskiego imbiru. Mamy ogromną przyjemność podzielić się wynikami tego przedsięwzięcia! To był proces pełen pracy, ale efekty są naprawdę godne uwagi.

Pierwsza część zbiorów imbiru z naszej krajowej uprawy miała miejsce kilka tygodni temu. Pozostawienie niektórych kłączy na dłuższy czas skutkowało znaczącym wzrostem ich rozmiarów. Ta naturalna ewolucja imbiru była fascynująca, zwłaszcza biorąc pod uwagę zmienne warunki pogodowe panujące w Polsce - ujemne temperatury w nocy i dodatnie, nawet kilkanaście °C, w ciągu dnia. Wydaje się, że kluczem do tego sukcesu było także wcześniejsze ścięcie liści kilka dni przed zbiorami. Pozwoliło to roślinom skoncentrować się na rozwoju bulw, co zaowocowało większymi kłączami.

Z zebranych okazów został przygotowany sok, który jest prawdziwym eliksirem smaku, zdrowia i aromatu.

Ten sok zostanie przewieziony na Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, gdzie na Wydziale Nauk o Żywności i Żywieniu stanie się przedmiotem zaawansowanych badań naukowych pod kierownictwem prof. dr hab. Joanny Kobus-Cisowskiej. Prace badawcze skupią się na analizie składu soku i jego właściwościach. Badacze skoncentrują się również na opracowaniu metody pozyskiwania klarowanego soku z imbiru, który będzie zawierał jedynie śladowe ilości białek i skrobi odpowiedzialnych za mętność tego produktu. Z niecierpliwością oczekujemy wyników i wierzymy, że czeka nas jeszcze wiele interesujących odkryć dzięki polskiemu imbirowi.

..To, co jeszcze niedawno wydawało się niemożliwe, obecnie staje się rzeczywistością. Kilka miesięcy temu, kiedy zakładaliśmy pierwsze pędy w ramach projektu Polski Imbir, wielu patrzyło na nas z niedowierzaniem. Kto by pomyślał, że na polskiej ziemi może rosnąć imbir? Jednakże, polskie pole obecnie obfituje w pięknie rosnący, świeży imbir.

Projekt Polski Imbir to nie tylko próba aklimatyzacji nowej rośliny do polskiego klimatu. To przede wszystkim symbol determinacji, pasji i wiary w to, że za pomocą zaangażowania i pracy możemy osiągnąć to, co wydaje się być niemożliwe. Dziś, kiedy patrzymy na nasze imbirowe plantacje, odczuwamy dumę i satysfakcję. To owoc wielomiesięcznej troski, dbałości o każdy detal i niezłomnej wiary w sukces.

Zbiory Polskiego Imbiru stanowią wydarzenie, które na stałe zapisze się w historii polskiego rolnictwa. Serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy wspierali nas w tej niełatwej, lecz niezwykle satysfakcjonującej przygodzie. Chcielibyśmy również wyrazić nasze uznanie i podziękowania dla uczniów Technikum nr 1 z Zespołu Szkół nr 2 im. Stanisława Staszica w Szamotułach za ich niezastąpioną rolę przy pierwszym etapie zbiorów.

Po udanym pierwszym etapie zbiorów rodzimego imbiru, przystępujemy teraz do kolejnego etapu naszego projektu badawczego. Dnia 30.09.2023 roku odbyło się pierwsze tłoczenie soku z imbiru, który był uprawiany na polskiej ziemi. W pierwszym etapie zbiorów zebrano imbir o łącznej wadze 74kg (kolejne zbiory są planowane wkrótce). Po dokładnym myciu i starannym tłoczeniu uzyskaliśmy sok. Po procesie pasteryzacji i odpowiednim pakowaniu, sok trafił do Katedra Technologii Gastronomicznej i Żywności Funkcjonalnej, Wydział Nauk o Żywności i Żywieniu, Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, gdzie zostanie poddany dalszym procesom i badaniom, zaplanowanym w ramach projektu.

Obecnie stajemy więc, przed wyzwaniem wdrożenia technologii uzyskiwania klarowanego soku z imbiru, który będzie stanowił podstawę napojów funkcjonalnych. Nasz zespół badawczy skupia w sobie najlepszych ekspertów w dziedzinie technologii żywności, posiadających bogate doświadczenie w prowadzeniu badań nad żywnością i jej przetwarzaniem.

Nie możemy doczekać się momentu, kiedy pierwsze butelki z klarowanym sokiem z imbiru jako składnikiem napojów funkcjonalnych trafi na sklepowe półki. Mamy nadzieję, że staną się one ulubionym wyborem dla tych, którzy szukają alternatywy dla tradycyjnych napojów, a jednocześnie chcą dostarczyć swojemu organizmowi porcję zdrowia.

W dniu 29.09.2023 odbyło się drugie spotkanie merytoryczno-organizacyjne Grupy Operacyjnej Polski Imbir. Na zebraniu omówione zostały efekty prac zrealizowanych w zakończonym etapie nr 1.

Omówiono stopień zaawansowania prac i uzyskano wyniki trzech kierunków badań:

• Pierwszy kierunek zakłada opracowanie metodologii służącej optymalizacji warunków podkiełkowania sadzonek imbiru z uwzględnieniem czasu w odpowiedniej temperaturze i wilgotności i naświetleniu.

• Drugie kierunek zakłada ocenę efektów zastosowania warunków podkiełkowywania imbiru w założonych doświadczeniach: wazonowym (laboratoryjnym) i polowym.

• Trzeci kierunek dotyczy oceny właściwości uzyskanego plonu na potrzebę opracowania technologii pozyskania klarownego soku z imbiru i napojów z dodatkiem soku z imbiru.

Podczas spotkania przedstawiono także postępy prac związanych z modernizacją budynku przeznaczonego na tłocznie oraz krótkie informacje na temat zakupionych w ramach projektu urządzeń. Ponadto, omówiono przeprowadzone zbiory, które miały miejsce w dniach 28 i 29 września, oraz zaplanowano, w jaki sposób zostanie zagospodarowany uzyskany plon.

Podczas dyskusji skupiono się również na planach prac na kolejny okres wegetacyjny, ze szczególnym uwzględnieniem zagadnień związanych z sadzeniakami i ich kiełkowaniem. Przedstawiono także plan prac nad recepturami napojów z imbirem.

W ramach kwestii organizacyjnych i formalnych omówiono m.in. zmiany dotyczące rolnika i zakupu maszyn.

Wnioski z tego spotkania obejmowały:

1. Zaproponowaną zmianę do aneksu dot. rolnika – zakup maszyn,

2. Propozycję modyfikacji metodyki uprawy imbiru w roku 2024

3. Decyzję o rezygnacji z uprawy imbiru nr 2 w kolejnym roku.

4. Określenie konkretnych zadań dla poszczególnych partnerów Grupy Operacyjnej.

Na spotkaniu wykonano dokumentację fotograficzną zebranych roślin i zarejestrowano całe spotkanie w formie wideo. W spotkaniu uczestniczyło 9 osób, reprezentujących wszystkich partnerów grupy, a także Pan Mariusz Tatka, dyrektor Centrum Doskonalenia Rolnictwa O/Poznań.

W ostatnim okresie realizacji operacji badano próby imbiru – części nadziemne pozyskane z doświadczenia polowego i wazonowego. Z blaszek liściowych wykonano ekstrakty etanolowe i poddano je ocenie zawartości związków fenolowych ogółem oraz aktywności przeciwutleniającej metodami z wykorzystaniem rodników DPPH oraz kationorodników ABTS. Ponadto określono siłę redukowania jonów żelaza przez badane ekstrakty. Stwierdzono, że zabiegi agrotechniczne wpływają na potencjał przeciwutleniający części wegetatywnych roślin imbiru. Kłącza imbiru, które intensywniej naświetlano w pierwszym okresie wegetacji, charakteryzowały się wyższą zawartością polifenoli ogółem i siłą redukującą. Wykazano, że ekstrakty pozyskane z blaszek liściowych z prób wazonowych wykazywały statystycznie istotnie wyższy potencjał do zmiatania wolnych rodników niż ekstrakty z prób polowych.  

W bieżącym okresie trwają prace badawcze nad oceną wzrostu roślin na polu w doświadczeniu założonym przez Rolnika we współpracy z UPP Poznań w pierwszym roku operacji.

W założonym doświadczeniu materiał doświadczalny pozyskany został z podkiełkowania w modelu czynnikowym. Czynnikiem są dwie odmiany roślin oraz szerokości nasadzeń w redlinach. Doświadczenie obejmuje analizę wpływu badanych czynników agrotechnicznych na kształtowanie wielkości uzyskanego plonu i przydatności do przetwórstwa oraz przydatności jako materiału rozmnożeniowego wegetatywnego w kolejnym sezonie wegetacyjnym.

Realizacja badań uwzględnia następujące prace:

• Ocena parametrów fizjologicznych roślin

Badania w tym etapie obejmują analizę cech roślin świadczących o ich kondycji:

o Pomiar powierzchni liści LAI

o Pomiar fluorescencji chlorofilu

o Pomiar wartości SPAD

o Pomiar zawartości N w liściu w celu oceny stanu odżywienia roślin azotem

o Zawartość i pobranie N, P, K

Lorem ipsum...

W sierpniu trwają prace nad oceną właściwości polskiego imbiru. Aby monitorować proces adaptacji roślin do warunków w Polsce niezbędna jest ocena nie tylko części podziemnej – czyli kłącza, ale także części nadziemnej. W związku z powyższym na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu trwają prace B+R, w ramach których oceniane są wskaźniki wzrostu roślin uprawianych w doświadczeniu wazonowym. Oceniane są parametry charakteryzujące tempo przyrostu części nadziemnych oraz ich właściwości fizyko-chemiczne i biochemiczne. Ponadto, przygotowywane są ekstrakty z liści imbiru, w których oceniana jest nie tylko zawartość polifenoli i chlorofili, ale także potencjał przeciwutleniający. Dotychczasowe wyniki wskazują, że liście imbiru mogą okazać się ciekawym składnikiem żywności. Badania potwierdzają, że uprawa imbiru w Polsce jest możliwa, przy zachowaniu odpowiednich zabiegów przed wysadzeniem bulw do gleby (w warunkach doświadczenia polowego).

Lorem ipsum...

Doświadczenia wazonowe są w trakcie realizacji. Rośliny imbiru rozwijają się, a przyrosty są zależne od metod kiełkowania sadzeniaków. Wyraźnie widać, że podkiełkowane rośliny imbiru charakteryzują się większym przyrostem biomasy, niż warianty, które podkiełkowywano z ograniczeniem dostępu do światła i wilgotności. Równolegle trwają prace budowlane u Lidera. Prace związane z dostosowaniem przestrzeni do badań przemysłowych są zaawansowane i realizowane zgodnie z planem. W lipcu odbyło się kolejne spotkanie przedstawicieli Konsorcjantów, na którym omówiono dotychczasowe wyniki prac i podjęto decyzje o dalszych działaniach. 

Na tym etapie zostały wykonane pierwsze badania zawartości składników aktywnych w cześciach nadziemnych imbiru. Próby do badań pozyskano z uprawy w warunkach wazonowych. Z badan wynika że na właściwości cześci wegetatywnej ma wpływ nie tylko odmiana imbiru ale także warunki podkiełkowywania.

Grupa Operacyjna zaangażowna jest w prace zaplanowane w pierwszym etapie. Ostatecznie podjęto decyzję kolejności realizacji zaplanowanych prac modernizacyjnych w siedzibie Lidera. Zoptymalizowano wydajność linii do tłoczenia soku metodą obliczeniową, uwzględniając moc urządzeń oraz dostępną przestrzeń roboczą. Równolegle realizowano badania polowe i wazonowe. w ramach badań polowych wykonano badania gleby i wykonano pomiar kłaczy po wysadzeniu.